สังคม ลาบ

ไม่ใช่แค่ครอบครัวนะ การศึกษาไทยในโรงเรียนนี่แหละตัวดี แค่ขีดเส้นไม่ถูกก็โดนด่าโดนตีอย่างกับเด็กจะไปฆ่าพ่อล่อแม่ครู ใครจะกล้าคิดนอกกรอบ

ผมล่ะหนึ่ง

โดนเรื่องไปต่างประเทศ เขาหยามว่า มึงไปมึงก็โดนต้ม โดนหลอก ทางนี้สวนไปเลยว่า แล้วกูได้ไปหรือยัง เท่านั้นแหละเงียบกริบ ไม่อยากให้เสียบรรยากาศ แต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้จริงๆ

ตอนเด็กทำอะไรผิดทุกอย่าง พอเริ่มโตมาก็ให้คิดเอง แต่พอไม่ได้ดั่งใจก็โดนว่าอีก

ก่อนจะไล่ให้เด็กคิดเอง ผู้ใหญ่ควรหันมาดูตัวเองก่อนเลยว่าบงการอะไรกับเด็กเอาไว้

กระทบเเรงจนผมในตอนโตในตอนนี้...

โดนมาเหมือนกันค่ะ โรงเรียนก็เป็น ตอนเด็กผู้ใหญ่ทุกคนเป็นแบบนี้ใส่😅ิ แต่เรายังโชคดีว่าพอเราโตแล้วมีปัญหาคิดเองไม่เป็นแล้วพวกผู้ใหญ่ในครอบครัวรอบๆตัวเราเขาก็ยังเป็นคนที่สุดยอดใจกว้างพอที่จะยอมรับว่าเราเป็นคนคิดเองไม่เป็นทำอะไรไม่ค่อยได้ดั่งใจใครแบบนี้ก็เป็นเพราะวิธีที่โดนปลูกฝังมาและสถาบันการศึกษา+ระดับของครูที่เขาตัดสินใจจะส่งเราเข้าไปอยู่ในความดูแล อย่าหาว่าเราอกตัญญูกับครูและโรงเรียนอย่างไร้เหตุผลเลยนะ แต่โรงเรียนที่พ่อแม่เราส่งเราไปเรียนมันเป็นโรงเรียนแบบที่หลังจากเราเรียนจบออกมาก็มีข่าวออกทีวีออกหนังสือพิมพ์ว่ามีครูคนที่เราเคยเรียนด้วยเนี่ยโดนตำรวจจับไปติดคุกเพราะว่าไปมีเซกส์กับเด็กป.4 ตอนที่เรียนอยู่ก็เห็นกันอยู่ว่าครูคนนี้เขานิสัยโหดร้ายผิดปกติ ครูคนอื่นๆอีกหลายคนก็ไม่ได้ปกติสักเท่าไหร่เหมือนกัน สังคมเพื่อนนักเรียนก็ห่วยมีแต่พวกเกะกะเกเร มีหลักฐานชัดเจนให้เห็นกันอยู่ว่าเราโตมาแบบโดนส่งไปเรียนตามโรงเรียนที่ไม่ดีนักอยู่บ่อยๆ(โรงเรียนกับครูดีๆก็เคยเจอนะ แต่เวลาไปเจอแบบไม่ดีเราก็ได้รับผลกระทบมาอ่ะ) กว่าจะโชคดีในด้านนี้ได้ไปเรียนโรงเรียนดีๆสังคมดีๆกับเขาบ้างก็ม.ปลาย3ปีสุดท้ายแล้ว จะไปมีสังคมกับคนดีๆเพื่อนดีๆจะหาปรับตัวเข้ากับครูดีๆเราก็ทำไม่เป็นแล้ว เราไม่รู้จักไง ตั้งแต่สมัยอนุบาลก็ได้ไปเรียนโรงเรียนอนุบาลที่ครูทารุณกรรมเด็กอนุบาล ชีวิตเราเสียโอกาสไปมากมาตั้งแต่เด็กแล้ว พอเรามีโอกาสเข้าไปเรียนโรงเรียนสังคมดีๆบ้างเพื่อนก็กลัวเราเพราะเราทำตัวไม่เป็น ดูเป็นคนก้าวร้าวdefensiveขี้ระแวงเกินไปเพื่อนกับครูเข้าหาไม่ไหวจริงๆ อะไรแบบนี้ในช่วงที่เรายังเป็นเด็กถึงวัยรุ่น+อาการออทิสติกและอาการจิตเวชของเราซึ่งก็รับมาจากพ่อและปู่ของเราเลย(พ่อเล่าให้ฟังว่าสมัยปู่หนุ่มๆปู่อาการหนักมากๆ) เพราะงั้นครอบครัวเราก็มีคนที่พอจะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นพวกนี้ได้ว่าเรามักจะโชคร้ายในเรื่องพวกนี้มาตลอดก็เลยยังคุยกันได้เวลามีปัญหาและพยายามแก้ปัญหาไปด้วยกัน เราก็ยังโชคดีในเรื่องอื่นๆเยอะแยะ เพียงแต่เราก็เสียดายนะว่าถ้าเราโชคดีกว่านี้ในเรื่องพวกนี้ด้วย ชีวิตเราคงได้ดีกว่านี้มากๆ สมัยเรียนเราเรียนดีและมีกิจกรรมที่เราทำได้เด่นอยู่เยอะ บางทีก็เก่งกว่าลูกญาติๆที่บ้านรวยกว่าและเรียนพิเศษเยอะๆอีก จนบางทีเขาก็มาถามว่าเราเรียนยังไงให้ไม่ไม่ต้องไปเรียนพิเศษแล้วยังเรียนเก่งแบบนี้ แต่ว่าเราไม่ได้โชคดีเหมือนพวกลูกๆญาติเราที่ได้โตมาในสังคมโรงเรียนและละแวกเพื่อนบ้านที่ดีกว่าเราไง😅 ทั้งโรงเรียนทั้งละแวกเพื่อนบ้านที่เราโตมาอ่ะสังคมอย่างเถื่อน เป็นสังคมโหดร้ายที่ไม่สามารถที่จะมอบโอกาสดีๆให้กับเด็กเก่งๆหรือมีความสามารถได้มากเท่ากับสังคมเพื่อนบ้านหมู่บ้านคนรวยและโรงเรียนลูกคนรวยหรือพวกนานาชาติค่าเทอมเป็นแสนของลูกญาติๆเราหรอก เพราะงั้นครอบครัวเราก็เลยพอจะเข้าใจในข้อจำกัดของเราอยู่ แค่เรารอดชีวิตมาไม่โดนเพื่อนนักเรียนเกเรเอาคัตเตอร์แทง ไม่โดนครูทารุณกรรม ไม่โดนคนในละแวกบ้านตอนเด็กที่ชอบแกล้งขับรถไล่กวดเด็กเล็กขับรถชนตุย ไปโดนเพื่อนบ้านที่แอบมาจัมพ์ไฟฟ้าบ้านเราไปใช้ทำไฟไหม้บ้านโดนย่างสดตุย ไม่โดนทำร้ายจนเสียโฉมพิการหรือตุยหรือฆตตไปก่อนก็ถือว่าเก่งแล้ว เราคิดนะว่าถ้าต้องเสียโฉมหรือพิการเรายอมตุยดีกว่า

โดนมาหมด

การศึกษาไทยก็ช่วยซํา แย่ๆ

ผมก็เป็น 😞

เลี้ยงเราอย่างกับตุ๊กตา แต่พอไม่ได้อย่างใจก็บอกโตแต่ตัว ดูแลตัวเองไม่รอดหรอก เอ้า

จริง....ทำไรก็ดูไม่เข้าท่าไปหมด อึดอัด

มันเป็นเช่นนั้นเลย...

สังคมย้อนแย้งเนาะ

ความย้อนแย้งของพวกไดโรเสาร์

จินดาภา รัตนวราหะ Oil OI จริง

Mint Sarisa

Pariya Gift Sudsertsin