สายเด็ก

การให้คำปรึกษาทางโทรศัพท์และช่องทางออนไลน์ของ มูลนิธิสายเด็ก 1387 เป็นส่วนสำคัญอย่างยิ่งของงานของเรา นอกเหนือจากสายด่วนขอความช่วยเหลือโดยทันทีแล้ว ในปี พ.ศ. 2562 มูลนิธิสายเด็ก 1387 ยังได้เพิ่มช่องทางการติดต่อเพื่อให้ทุกคนสามารถเข้าถึงบริการขอความช่วยเหลือ แจ้งเหตุฉุกเฉินหรือขอคำปรึกษาผ่านช่องทาง กล่องข้อความ Facebook, Lineแอด ทวิสเตอร์ และอินสตาร์แกรมส์อีกด้วย

การสื่อสารด้วยความเข้าใจและความเคารพ นำไปสู่การพูดคุยอย่างสร้างสรรค์และมีประสิทธิภาพที่ช่วยให้กระบวนการสื่อสารดำเนินไปได้ด้วยความไว้วางใจและให้ความร่วมมือ ซึ่งทำให้เด็กหรือผู้ที่ติดต่อเข้ามารู้สึกปลอดภัยและกล้าที่จะเปิดเผยข้อมูลกับเจ้าหน้าที่เพื่อนำไปสู่กะบวนการการให้ความช่วยเหลือที่ถูกต้อง

การสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเด็กและเจ้าหน้าที่ให้คำปรึกษาส่งผลต่อความไว้วางใจในระยะยาวจนกระทั่งเด็กและครอบครัวรู้สึกมั่นใจว่าปัญหาของพวกเขาจะถูกเก็บเป็นความลับ จะไม่มีการเปิดเผยข้อมูลหากไม่ได้รับอนุญาต และมั่นใจว่าเจ้าหน้าที่มีความรู้ความสามารถพร้อมที่จะช่วยเหลือพวกเขาอย่างจิงจังและจริงใจเพื่อประโยชน์สูงสุดของเด็ก

เป็นตัวกลางประสานงานความร่วมมือกับองค์กรต่าง ๆ เรามุ่งเน้นการทำงานร่วมกับเด็กและครอบครัวโดยยึดหลักการประโยชน์สูงสุดต่อเด็กโดยร่วมหาแนวทางแก้ปัญหาร่วมกัน อย่างไรก็ดีการตัดสินใจของเด็กหรือครอบครัวถือเป็นที่สิ้นสุด บ่อยครั้งที่มูลนิธิฯ ได้รับการร้องขอให้เป็นตัวกลางในการประสานงานกับองค์กรหรือหน่วยงานอื่น ๆ ในนามของเด็กและครอบครัวเพื่อสร้างความมั่นใจว่ากระบวนการการให้ความช่วยเหลือเด็กและครอบครัวเป็นไปอย่างถูกต้องและได้รับความเป็นธรรม

เด็กทุกคนมีสิทธิได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย ภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศ เด็กทุกคน รวมทั้งเด็กที่เกิดจากผู้อพยพกรณีไม่ปกติ จะต้องมีสิทธิได้รับการจดทะเบียนการเกิด แต่ในทางปฏิบัติ มีปัญหาหลายอย่างในการนำหลักเกณฑ์ดังกล่าวสู่การปฏิบัติ ทำให้เด็กอีกจำนวนมากเป็นคนไร้สัญชาติ

ข้อ 7 ของอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก ระบุว่า : “เด็กต้องได้รับการจดทะเบียนทันทีเมื่อเกิดและมีสิทธิได้รับชื่อและสัญชาติและรู้จักและได้รับการดูแลโดยบิดามารดาของตน

รัฐต้องทำให้แน่ใจว่ามีการดำเนินการตามสิทธิโดยเป็นไปตามกฎหมายของประเทศและความผูกพันของตนภายใต้ข้อตกลงระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีหากไม่มีการดำเนินการดังกล่าว เด็กอาจจะกลายเป็นคนไร้สัญชาติ”

“ในประเทศไทย แม้ว่าจะไม่ทราบตัวเลขจริง ๆ แต่เชื่อกันว่ามีเด็กมากกว่าหนึ่งล้านคนเกิดในแผ่นดินไทย ทั้งจากคนไทยหรือคนต่างด้าว เช่น เมียนมาร์ ลาว กัมพูชา ยังคงไม่ได้รับการจดทะเบียน เหตุผลว่าทำไมพ่อแม่จึงไม่ได้ไปจดทะเบียนการเกิดบุตรของตน เช่น ไม่ทราบถึงความสำคัญของการจดทะเบียนการเกิด ต้องเสียเวลาและค่าใช้จ่ายในการเดินทางไปจดทะเบียนเด็กเกิดใหม่ ระยะทางไกลจากสำนักงานทะเบียน มีอุปสรรคด้านกฎหมาย สังคม และวัฒนาธรรม และสำหรับผู้อพยพย้ายถิ่นส่วนใหญ่ กลัวว่าจะถูกจับได้จากการเข้าเมืองโดยผิดกฎหมาย ประเทศไทยเป็นภาคีของอนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็กปี 2532 อย่างไรก็ดี ได้ระบุข้อสงวนตามอนุสัญญาดังกล่าวขณะให้สัตยาบันต่ออนุสัญญาในปี 2535

แม้การเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศไทยในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมานั้นมีทิศทางที่ดีขึ้น จากข้อมูลขององค์การ UNICEF ระบุว่าความยากจนได้ลดลงประมาณสองในสามนับตั้งแต่ปี 1990 แม้จะเกิดวิกฤตเศรษฐกิจในปี 1997 ก็ตาม อย่างไรก็ตาม ความเหลื่อมล้ำทางรายได้จำนวนมากยังคงมีอยู่ และผลประโยชน์จากความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจในองค์รวมเข้าถึงแค่คนบางกลุ่มในสังคม ซึ่งเด็กๆ ส่วนมากในประเทศไทยไม่ได้รับผลประโยชน์จากการเติบโดตทางเศรษฐกิจแต่อย่างได

หลายๆ ครอบครัวที่ติดต่อขอความช่วยเหลือจากสายเด็ก 1387 จัดอยู่ในกลุ่มที่มีฐานะยากจน

ครอบครัวในสถานการณ์ดังกล่าวมีแนวโน้มจะพบว่าพวกเขาไม่มีงานประจำ พักอาศัยอยู่ในแหล่งที่มีสภาพแวดล้อมเสื่อมโทรมหรือเป็นชุมชนแออัด มักมีประวัติใช้สารเสพติดและใช้ความรุนแรงกับเด็ก ซึ่งมีสาเหตุมาจากไม่เท่าเทียมทางเศรษฐกิจ

แม้ว่าสถานการณ์ทางการเงินของครอบครัวมีผลโดยตรงกับชีวิตของเด็ก แต่ไม่ได้เป็นปัจจัยชี้ขาดที่นำไปสู่การกระทำทารุณ การใช้ความรุนแรง หรือการหาประโยชน์กับเด็ก ในทางตรงกันข้ามเราพบเจอกรณีที่เด็กที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะปานกลางจนถึงร่ำรวยถูกทอดทิ้ง ละเลย เด็กที่อยู่ในสถานการณ์ดังกล่าวไม่กล้าติดต่อเข้ามาเพื่อขอความช่วยเหลือซึ่งอาจมีสาเหตุมาจากการที่ไม่ต้องการให้ครอบครัวเสื่อมเสียชื่อเสียง

ทั้งนี้เจ้าหน้าที่ของเราต้องมีการพิจารณาอย่างถี่ถ้วนพร้อมทั้งต้องสร้างความเข้าใจในความแตกต่างและรูปแบบการเลี้ยงดูของแต่ละครอบครัวเพื่อให้แน่ใจว่าการติดต่อเข้ามาขอความช่วยเหลือทางการเงินหรือสิ่งอื่น ๆ นั้นนั้นเป็นการช่วยส่งเสริมพัฒนาการของเด็กและเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดกับเด็กและครอบครัว